„Chopcy z Roosevelta” to spektakl inspirowany książką Pawła Czado “Górnik Zabrze. Opowieść o złotych latach”.
Spektakl jest pomyślany jako lokalna opowieść, z której legniccy twórcy zaproszeni do Teatru Nowego w Zabrzu są dobrze znani. Historia drużyny przełożyła się w sposób naturalny na ludzi, którzy ją tworzyli i na miasto, w którym się rozgrywała.
ZŁOTA MASKA DLA KATARZYNY KNYCHALSKIEJ I JACKA GŁOMBA za mariaż teatru i sportu, który otwiera sceny na nową publiczność.
Opowieść o Górniku nie jest jednak stricte dokumentalna. Teatr nie lubi dosłowności. Artyści tworząc lokalne opowieści czerpią szeroko z faktów, ale potem pozwalają sobie przełożyć je na teatralną metaforę. Dzięki temu spektakl nie pozostaje jedynie lokalny – robi się zrozumiały dla mieszkańców innych miast. W przypadku Górnika takie „zuniwersalizowanie” opowieści jest szczególnie ważne, bo przecież sukcesy drużyny swoim zasięgiem wychodziły daleko poza Zabrze.
„Chopcy z Roosevelta” opowiadają o historii sportowców, którzy na co dzień zmagają się z ogromną ambicją, ograniczeniami ciała, ale też ze swoją śląską tożsamością czy troskami życia codziennego. Jest to również opowieść o ich rodzinach, sąsiadach i kibicach całej Polski. Dzięki takiemu rozszerzeniu spektakl zadaje pytania: co stanowi o fenomenie takich zjawisk, jak Górnik Zabrze? Czym jest duch sportowy dziś, a czym był kiedyś? Jak zmienia się piłka pod wpływem pieniędzy, oczekiwań i mediów? Co sprawia, że jako Polacy, tak bardzo potrzebujemy sukcesów sportowych, by podkreślić naszą zbiorową siłę? Jakie ambicje przelewamy na piłkarzy?
Spektakl stał się wieć punktem refleksji nad problemami wychodzącymi znacznie dalej poza piłkarskie boisko.
Katarzyna Knychalska, Jacek Głomb
Prasa o spektaklu:
Była sobie drużyna Górnik Zabrze. Symbol mocarstwowych ambicji piłkarskich Śląska. Kopalniana duma peerelu. Towar eksportowy polskiej piłki. Kuźnia talentów. Antidotum na „wojskowych” z Legii i „milicyjną” Wisłę Kraków. Klub-marzenie. Centrum lokalnej tożsamości. Zespół legenda, który w sezonie 1970/1971 w erze przedtelewizyjnej doszedł w dramatycznych okolicznościach do finału Pucharu Zdobywców Pucharów. Przegrał, ale wygrał. O tym wszystkim opowiada książka Pawła Czado Górnik Zabrze. Opowieść o złotych latach, a stały duet współpracowników: Jacek Głomb i Katarzyna Knychalska, zrobili z niej spektakl dla Zabrza. Dla cywili i kibiców. Kusiło mnie, żeby z tej okazji widowiskowo przejechać się po szefowej portalu Teatralny.pl, pokazać prawdziwą niezależną krytykę, co to nie boi się walnąć w najbliższe osoby, ale się – kurna – nie da…Łukasz Drewniak / K/346 / Teatralny.pl / 9 listopada 2022
Górnik Zabrze to jeden z symboli Zabrza – miasta, które w 2022 roku świętuje jubileusz stulecia nadania praw miejskich. W obchody te wpisano także premierę spektaklu Chłopcy z Roosevelta Katarzyny Knychalskiej poświęconego legendarnej drużynie. Sceniczną inscenizację oparto na książce Pawła Czado Górnik Zabrze. Opowieść o złotych latach, stanowiącej zbiór anegdot przybliżających dzieje piłkarzy tworzących drużynę. Katarzyna Knychalska przekuła reportażową bazę w teatralny scenariusz, dostosowując materię do wymogów sceny. Magdalena Mukrut-Majeranek / PIŁKA NAS(W)ŁĄCZY / teatrologia.pl / 13 października 2022
W tym spektaklu jest szczególna moc. Bowiem tak jak na stadionie istnieje dodatkowy aktor – lokalna publiczność. Część widzów zawitała w klubowych barwach, szalikach Górnika Zabrze. Gdy rozbrzmiewają sloganowe przyśpiewki wszyscy wtórują i biją brawo. Niektórzy żywo komentują – „to o Lubańskim”, „to o Edmundzie Kowalu”. Ze zdumieniem stwierdzałem, że jestem laikiem w tym gronie zapaleńców kochających swojego Górnika. Benjamin Paschalski / BAL, CZYLI PIŁKA NOŻNA PO ŚLĄSKU / kulturalnycham.com.pl / październik 2022
Dominujące w materii spektaklu słowo zespół aktorski ożywia z wielką łatwością, wykorzystując przy tym niespożyte pokłady energii. Ich dynamiczne działania przechodzą ze sceny w scenę, z historii w historię. Przy czym aktorska aktywność w przestrzeni sceny jest ograniczona do minimum. Zespół opowiada widzom losy poszczególnych piłkarzy, którzy grali w „bal” od małego; którzy – broniąc piłki na bramce – stracili prawie wszystkie palce, i tych, którzy… marzyli o narodzinach córki, gdyż obawiali się, że syn mógłby kibicować innemu klubowi piłkarskiemu. Maria Sławińska / BO NAJWAŻNIEJSZA JEST BAL / Gazeta Wyborcza / 11 października 2022